Είναι εύκολο, όταν τραβάτε μια φωτογραφία να μην κρατάτε την κάμερα ολότελα κάθετα, με αποτέλεσμα μια εικόνα όπου τα πράγματα γέρνουν σε μια γωνία. Στο GIMP, αυτό διορθώνεται χρησιμοποιώντας το εργαλείο Περιστροφή. Ενεργοποιείστε το πατώντας το εικονίδιο του στην εργαλειοθήκη , ή πατώντας το Shift+R ενώ είσαστε μες την εικόνα. Βεβαιωθείτε ότι οι επιλογές εργαλείων είναι ορατές και πάνω απ' όλα βεβαιωθείτε για το “Μετασχηματισμό:” ότι το αριστερό πλήκτρο (“Μετασχηματισμός στρώσης”) είναι επιλεγμένος. Εάν μετά πατήσετε το ποντίκι μες την εικόνα και τη σύρετε, θα δείτε ένα πλέγμα να εμφανίζεται που περιστρέφεται καθώς σύρετε. Όταν το πλέγμα φαίνεται εντάξει, πατήστε Περιστροφή ή πατήστε Enter και η εικόνα θα περιστραφεί.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι εύκολο να τοποθετηθούν τα αντικείμενα σωστά έτσι. Συχνά, βρίσκετε ότι είναι καλύτερα, αλλά όχι τέλεια. Μια λύση είναι να περιστρέψετε λίγο ακόμα, αλλά το μειονέκτημα σ' αυτή τη μέθοδο είναι ότι κάθε φορά που περιστρέφετε την εικόνα, τα περιστρεφόμενα εικονοστοιχεία δεν τακτοποιούνται με τα αρχικά επακριβώς, η εικόνα αναπόφευκτα θολώνει κάπως. Για μια περιστροφή το ποσοστό θόλωσης είναι σχετικά μικρό, αλλά δυο περιστροφές προκαλούν διπλάσια θόλωση και δεν υπάρχει λόγος να θολώσουμε τα αντικείμενα περισσότερο από όσο πρέπει. Μια καλύτερη προσέγγιση είναι αναίρεση της περιστροφής και έπειτα να κάνετε μια άλλη ρύθμιση της γωνίας.

Ευτυχώς, το GIMP δίνει έναν άλλο τρόπο να το κάνετε που είναι πιο απλός· στις επιλογές εργαλείων περιστροφής για την κατεύθυνση μετασχηματισμού μπορείτε να επιλέξετε "Προς τα πίσω Διορθωτικό (επιστρεφόμενο)". Όταν κάνετε αυτό, αντί για περιστροφή του πλέγματος για αντιστάθμιση του λάθους, μπορείτε να το περιστρέψετε για να τακτοποιήσετε το λάθος. Εάν φαίνεται μπερδεμένο, δοκιμάστε το και θα δείτε ότι είναι αρκετά απλό.

Αφού περιστρέψατε μια εικόνα, θα υπάρχουν δυσάρεστες τριγωνικές "οπές" στις γωνίες. Ένας τρόπος διόρθωσης τους είναι η δημιουργία παρασκηνίου που γεμίζει τις οπές με κάποιο διακριτικό ή ουδέτερο χρώμα, αλλά συνήθως είναι πιο καλό να περικοπεί η εικόνα. Όσο μεγαλύτερη η περιστροφή τόσο περισσότερη χρειάζεται περικοπή, έτσι είναι άριστο να ευθυγραμμίζεται όσο το δυνατόν καλύτερα η κάμερα όταν τραβάτε την φωτογραφία εξαρχής.

Όταν φωτογραφίζετε με ψηφιακή κάμερα, ελέγχετε κάπως τι θα περιέχει η εικόνα, αλλά συχνά όχι όσο θα θέλατε: αποτέλεσμα εικόνες που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από περικοπή. Πέρα από αυτό, είναι συχνά δυνατό να βελτιωθεί η απήχηση της εικόνας περικόπτοντας την, ώστε τα πιο βασικά στοιχεία να τοποθετηθούν σε κομβικά σημεία. Ένας πρόχειρος κανόνας, όχι πάντα σωστός, αλλά να τον έχετε στο μυαλό είναι ο “κανόνας των τρίτων”, που λέει ότι η μέγιστη επίδραση παίρνεται τοποθετώντας το κέντρο του ενδιαφέροντος ένα τρίτο του δρόμου κατά μήκος της εικόνας, ταυτόχρονα κατά πλάτος και ύψος.

Για να περικόψουμε μια εικόνα, ενεργοποιείστε το εργαλείο Περικοπή στην εργαλειοθήκη, ή πατώντας το (κεφαλαίο) πλήκτρο “C” ενώ είσαστε μες την εικόνα. Με το εργαλείο ενεργό, πατώντας και σύροντας στην εικόνα θα απελευθερώσει μια ορθογώνια περικοπή. Θα εμφανιστεί επίσης ένας διάλογος που σας επιτρέπει να ρυθμίσετε τις διαστάσεις της περιοχής αποκοπής, εάν δεν είναι σωστές. Όταν όλα είναι τέλεια, πατήστε το κουμπί Περικοπή στο διάλογο.

Παρά τα εξελιγμένα συστήματα ελέγχου έκθεσης, οι φωτογραφίες που παίρνονται με ψηφιακές κάμερες είναι συχνά υπερεκτεθειμένες ή υποεκτεθειμένες ή με χρωματικές αποχρώσεις που οφείλονται σε ατέλειες φωτισμού. Το GIMP σας δίνει μια ποικιλία εργαλείων για να διορθώσετε τα χρώματα σε μια εικόνα, από αυτοματοποιημένα εργαλεία που λειτουργούν με ένα απλό πάτημα, μέχρι υψηλά εξελιγμένα εργαλεία που σας δίνουν πολλές παραμέτρους ελέγχου. Θα αρχίσουμε με τα πιο απλά.

Το GIMP σας δίνει αρκετά εργαλεία αυτόματης χρωματικής διόρθωσης. Δυστυχώς, δεν σας δίνουν συνήθως πλήρως τα αποτελέσματα που ζητάτε, αλλά σας παίρνει μια στιγμή να τα δοκιμάσετε και αν μη τι άλλο σας δίνουν συχνά μια ιδέα από μερικές από τις έμφυτες δυνατότητες στην εικόνα. Εκτός από τις "αυτόματες στάθμες", μπορείτε να βρείτε αυτά τα εργαλεία ακολουθώντας τη διαδρομή μενού Χρώματα → Αυτόματο στο μενού εικόνας.

Λίγα λόγια για το καθένα τους:

Αυτές είναι οι αυτοματοποιημένες χρωματικές ρυθμίσεις: εάν βρείτε ότι καμιά τους δεν κάνει τη δουλειά σας, τότε δοκιμάστε ένα από τα έγχρωμα διαδραστικά εργαλεία. Όλα τους, με εξαίρεση ένα, μπορούν να προσπελαστούν με Εργαλεία/Εργαλεία χρώματος στο μενού της εικόνας. Αφού επιλέξετε ένα εργαλείο χρώματος, πατήστε (οπουδήποτε) στην εικόνα για να την ενεργοποιήσετε και να εμφανίσετε το διάλογο της.

Το πιο απλό εργαλείο για να χρησιμοποιήσετε είναι το εργαλείο Φωτεινότητα-Αντίθεση. Είναι επίσης το λιγότερο ισχυρό, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αρκετό. Αυτό το εργαλείο είναι συχνά χρήσιμο για εικόνες που υπερεκτίθενται ή υποεκτίθενται· δεν είναι χρήσιμο για χρωματική διόρθωση. Το εργαλείο σας δίνει δύο ολισθητές για να ρυθμίσετε την “Φωτεινότητα” και την “Αντίθεση”. Εάν έχετε την επιλογή “Προεπισκόπηση” σημειωμένη (και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πρέπει), θα δείτε τις ρυθμίσεις που αντανακλώνται στην εικόνα. Όταν είστε ικανοποιημένοι, πατήστε Εντάξει για να ολοκληρωθεί. Εάν δεν σας αρέσει το αποτέλεσμα, τότε πατήστε Ακύρωση και η εικόνα θα επανέλθει στην προηγούμενη της κατάσταση.

Μια πιο εξελιγμένη και λίγο πιο δύσκολη μέθοδος είναι για διόρθωση προβλημάτων έκθεσης είναι η χρήση του εργαλείου στάθμες. Ο διάλογος για αυτό το εργαλείο φαίνεται πολύ περίπλοκος, αλλά για τη βασική χρήση το μόνο μέρος που χρειάζεται να ασχοληθείτε είναι η περιοχή “Στάθμες εισόδου”, και ειδικά οι τρεις τριγωνικοί ολισθητές που φαίνονται κάτω από το ιστόγραμμα. Σας παραπέμπουμε στο Βοήθεια εργαλείου σταθμών για οδηγίες, αλλά ο πιο απλός τρόπος για εκμάθηση της χρήσης είναι πειραματιζόμενοι μετακινώντας τους τρεις ολισθητές και παρακολουθώντας την επίδραση στην εικόνα. (Βεβαιωθείτε ότι η “Προεπισκόπηση” στο τέλος του διαλόγου είναι επιλεγμένη.)

Ένας πολύ ισχυρός τρόπος διόρθωσης προβλημάτων έκθεσης είναι η χρήση του εργαλείου Καμπύλες. Αυτό το εργαλείο σας επιτρέπει να πατήσετε και να σύρετε τα σημεία ελέγχου σε μια καμπύλη, για να δημιουργήσετε μια συνάρτηση που συσχετίζει τις στάθμες εισόδου της φωτεινότητας με τις στάθμες εξόδου της φωτεινότητας. Το εργαλείο καμπυλών μπορεί να αναπαράγει τα ίδια αποτελέσματα που μπορείτε να πετύχετε με τα εργαλεία φωτεινότητας/αντίθεσης ή το εργαλείο σταθμών, έτσι είναι πιο ισχυρό από τα άλλα δύο. Για λεπτομερείς οδηγίες σας παραπέμπουμε πάλι στο Βοήθεια για το εργαλείο καμπύλες, αλλά ο πιο απλός τρόπος εκμάθησης της χρήσης είναι πειραματιζόμενοι.

Η πιο ισχυρή προσέγγιση για ρύθμιση φωτεινότητας και αντίθεσης, για πιο προχωρημένους χρήστες του GIMP, είναι η δημιουργία μιας νέας στρώσης πάνω από τη στρώση που δουλεύεται και έπειτα στο διάλογο στρώσεων ορίστε την κατάσταση για την ανώτερη στρώση σε “Πολλαπλασιασμό”. Η νέα στρώση χρησιμεύει ως στρώση “ρυθμιστής κέρδους” για την από κάτω στρώση, με το λευκό να αποδίδει μέγιστο κέρδος και το μαύρο μηδέν. Έτσι, βάφοντας στη νέα στρώση, μπορείτε επιλεκτικά να ρυθμίσετε το κέρδος για κάθε περιοχή της εικόνας που σας δίνει πολύ λεπτό έλεγχο. Θα πρέπει να προσπαθήσετε να βάψετε μόνο με ομαλές διαβαθμίσεις, επειδή απότομες αλλαγές στο κέρδος θα οδηγήσουν σε λανθασμένα άκρα στο αποτέλεσμα. Βάψτε χρησιμοποιώντας μόνο αποχρώσεις του γκρι, όχι χρώματα, εκτός και θέλετε να παράξετε χρωματικές μεταπτώσεις στην εικόνα.

Στην πραγματικότητα, ο “Πολλαπλασιασμός” δεν είναι η μόνη κατάσταση που είναι χρήσιμη για τον έλεγχο κέρδους. Η κατάσταση “Πολλαπλασιασμός” μπορεί μόνο να σκοτεινιάσει τμήματα της εικόνας και ποτέ να τα φωτίσει, έτσι, είναι μόνο χρήσιμος, όπου τμήματα της εικόνας είναι υπερεκτεθειμένα. Χρησιμοποιώντας την κατάσταση “Διαίρεση” έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα: μπορεί να φωτίσει περιοχές της εικόνας, αλλά όχι να τις σκοτεινιάσει. Να ένα χρήσιμο κόλπο που είναι συχνά χρήσιμο για την εμφάνιση του μέγιστου ποσοστού λεπτομερειών σε όλες τις περιοχές μιας εικόνας:

Πέρα από “Πολλαπλασιασμό” και “Διαίρεση”, μπορείτε με άλλους συνδυασμούς καταστάσεων να πάρετε χρήσιμα αποτελέσματα όπως “Ξάνοιγμα”, “Σκοτείνιασμα”, ή “Απαλό φως”. Είναι απλό, αλλά αν ξεκινήσετε παίζοντας, μπορείτε να ξοδέψετε πολύ χρόνο με τις παραμέτρους. Όσο περισσότερες επιλογές υπάρχουν, τόσο πιο δύσκολη η απόφαση.

Εάν η εικόνα σας, έχει μια χρωματική απόχρωση -υπερβολικό κόκκινο ή γαλάζιο κλ.- ο πιο απλός τρόπος να το διορθώσετε είναι χρησιμοποιώντας το εργαλείο στάθμες, ρυθμίζοντας ατομικά τις στάθμες στο κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο κανάλι. Εάν αυτό δε δουλέψει, προσπαθήστε με τα εργαλεία ισορροπία χρωμάτων ή καμπυλών, αλλά αυτά είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. (Είναι, όμως, πολύ καλά στη δημιουργία ειδικών αποτελεσμάτων.)

Μερικές φορές είναι δύσκολο να πείτε εάν ρυθμίσατε αρκετά τα χρώματα. Μια καλή αντικειμενική τεχνική είναι να βρείτε ένα σημείο στην εικόνα που θα μπορούσε να είναι είτε λευκό είτε απόχρωση του γκρι. Ενεργοποιείστε το εργαλείο Επιλογέας χρώματος (το σταγονόμετρο στην εργαλειοθήκη) και κλικ σε αυτό το σημείο: αυτό εμφανίζει το διάλογο επιλογέα χρώματος. Εάν τα χρώματα είναι σωστά ρυθμισμένα, τότε τα συστατικά κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο του αναφερόμενου χρώματος πρέπει να είναι όλα ίσα· εάν όχι, τότε θα πρέπει να δείτε τι είδους διόρθωση χρειάζεστε να κάνετε. Αυτή η τεχνική, όταν χρησιμοποιείται σωστά, επιτρέπει ακόμα και σε άτομα με αχρωματοψία να διορθώσουν χρωματικά μια εικόνα.

Εάν η εικόνα σας είναι ξεπλυμένη -που εύκολα συμβαίνει όταν φωτογραφίζεται σε λαμπρό φως- δοκιμάστε το εργαλείο Απόχρωση/Κορεσμός που σας δίνει τρεις ολισθητές να χειριστείτε, για απόχρωση, φωτεινότητα και κορεσμό. Αύξηση του κορεσμού θα κάνει την εικόνα να φαίνεται καλύτερα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι χρήσιμο να ρυθμίσετε ταυτόχρονα τη φωτεινότητα. Η (“Φωτεινότητα” εδώ είναι παρόμοια με τη “Φωτεινότητα” στο εργαλείο φωτεινότητα/αντίθεση, εκτός από το ότι σχηματίζονται από διαφορετικούς συνδυασμούς των κόκκινων, πράσινων και γαλάζιων καναλιών.) Το εργαλείο απόχρωση/κορεσμός σας δίνει την επιλογή της ρύθμισης περιορισμένων χρωματικών υποπεριοχών (χρησιμοποιώντας τα κουμπιά στην κορυφή του διαλόγου), αλλά εάν θέλετε να πάρετε χρώματα που φαίνονται φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις θα πρέπει να το αποφεύγετε.

Όταν φωτογραφίζετε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, σε μερικές περιπτώσεις έχετε το αντίθετο πρόβλημα: υπερβολικός κορεσμός. Σ' αυτή την περίπτωση επίσης το εργαλείο απόχρωσης/κορεσμού είναι κατάλληλο για μείωση του κορεσμού αντί για αύξηση του.

Εάν η εστίαση στην κάμερα δεν έχει οριστεί τέλεια ή η κάμερα μετακινείται όταν παίρνεται η φωτογραφία, το αποτέλεσμα είναι θολή εικόνα. Εάν υπάρχει πολλή θόλωση δεν θα μπορείτε να κάνετε πολλά με οποιαδήποτε τεχνική, αλλά εάν είναι μέτρια, θα μπορείτε να βελτιώσετε την εικόνα.

Η πιο χρήσιμη γενικά τεχνική για όξυνση μιας ασαφούς εικόνας λέγεται Μάσκα απόξυνσης. Παρά το μάλλον μπερδεμένο όνομα, που κατάγεται από την προέλευση του ως τεχνικής που χρησιμοποιείται από τους επεξεργαστές ταινιών, το αποτέλεσμα του είναι να κάνει την εικόνα πιο οξεία και όχι “μη οξεία”. Είναι ένα πρόσθετο και μπορείτε να το προσπελάσετε ως Φίλτρα-Βελτίωση-Μάσκα απόξυνσης στο μενού εικόνας. Υπάρχουν δύο παράμετροι,“Ακτίνα” και “Ποσότητα”. Οι προκαθορισμένες τιμές δουλεύουν συχνά πολύ καλά, έτσι πρέπει να τις δοκιμάσετε πρώτα. Αύξηση της ακτίνας ή του ποσού αυξάνει τη δύναμη του αποτελέσματος. Μην το παρακάνετε, όμως: εάν η μάσκα απόξυνσης γίνει πολύ δυνατή, θα ενισχύσει το θόρυβο στην εικόνα και θα αυξήσει τα ορατά παράσιτα όπου υπάρχουν οξείες άκρες.

Δίπλα στο "Μάσκα απόξυνσης" στο μενού φίλτρα είναι ένα άλλο φίλτρο που λέγεται Όξυνση, που λειτουργεί παρόμοια. Έχει λίγο πιο εύκολη χρήση αλλά όχι τόσο αποτελεσματικό: η σύσταση μας, αγνοείστε το και πηγαίνετε στη μάσκα απόξυνσης.

Σε μερικές περιπτώσεις, μπορείτε να πάρετε χρήσιμα αποτελέσματα οξύνοντας επιλεκτικά ειδικά τμήματα μιας εικόνας χρησιμοποιώντας το εργαλείο της εργαλειοθήκης Θόλωση/όξυνση στην κατάσταση "όξυνση". Αυτό σας επιτρέπει να αυξήσετε την οξύτητα σε περιοχές βάφοντας επάνω τους με οποιοδήποτε πινέλο. Θα πρέπει να το ελέγξετε γιατί αλλιώς τα αποτελέσματα δεν θα φαίνονται φυσιολογικά: η όξυνση αυξάνει την οξύτητα των ακμών, αλλά ενισχύει και το θόρυβο.

Εάν φωτογραφίζετε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού ή με πολύ γρήγορο χρόνο έκθεσης, η κάμερα δεν παίρνει αρκετά δεδομένα για να κάνει σωστές εκτιμήσεις του πραγματικού χρώματος κάθε εικονοστοιχείου και η προκύπτουσα εικόνα φαίνεται κοκκιώδης. Μπορείτε να “εξαλείψετε” την κοκκίωση θολώνοντας την εικόνα, αλλά τότε θα χάσετε οξύτητα. Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις που μπορεί να δώσουν καλύτερα αποτελέσματα. Προφανώς το άριστο, εάν η κοκκίωση δεν είναι τόσο έντονη, είναι η χρήση του φίλτρου που λέγεται Επιλεκτική θόλωση, ορίζοντας την ακτίνα θόλωσης σε 1 ή 2 εικονοστοιχεία. Η άλλη προσέγγιση είναι η χρήση του φίλτρου Αποκηλίδωση. Αυτό έχει μια καλή προεπισκόπηση, έτσι μπορείτε να παίξετε με τις ρυθμίσεις και να βρείτε εκείνη που έχει καλά αποτελέσματα. Όταν η κοκκίωση είναι πραγματικά άσχημη, είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί εκτός από ηρωικά μέτρα (δηλαδή επεξεργασία με εργαλεία ζωγραφικής).

Συχνά έχετε το αντίθετο πρόβλημα: μια εικόνα είναι υπερβολικάσκληρή . Η λύση είναι μερική θόλωση: ευτυχώς, η θόλωση μιας εικόνας είναι πολύ πιο εύκολη από την όξυνση. Επειδή προφανώς δεν θέλετε να την θολώσετε πολύ, η πιο απλή μέθοδος είναι η χρήση του πρόσθετου “Θόλωση” προσπελάσιμου από το μενού εικόνας Φίλτρα-Θόλωση-Θόλωση. Αυτό θα μετριάσει κάπως την εστίαση της εικόνας . Εάν χρειάζεστε περισσότερη εξομάλυνση της οξύτητας, επαναλάβετε μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ένα καλό εργαλείο για απομάκρυνση σκόνης ή άλλων τύπων πιτσιλιάς των φακών είναι το φίλτρο, Αποκηλίδωση, προσβάσιμο από το μενού της εικόνας Φίλτρα-Βελτίωση-Αποκηλίδωση. Πολύ σημαντικό: για αποτελεσματική χρήση αυτού του φίλτρου, πρέπει να ξεκινήσετε κάνοντας μια μικρή επιλογή που περιέχει το παράσιτο και μια μικρή περιοχή γύρω του. Η επιλογή πρέπει να είναι αρκετά μικρή, ώστε τα εικονοστοιχεία των παρασίτων να είναι στατιστικά διαφοροποιήσιμα από τα άλλα εικονοστοιχεία μες την επιλογή. Εάν προσπαθήσετε να εκτελέσετε την αποκηλίδωση σε όλη την εικόνα, δεν θα πάρετε σχεδόν ποτέ κάτι χρήσιμο. Αφού δημιουργήσετε μια λογική επιλογή, ενεργοποιείστε αποκηλίδωση και παρακολουθείστε την προεπισκόπηση καθώς ρυθμίζετε τις παραμέτρους. Εάν είστε τυχερός, θα βρείτε μια ρύθμιση, που διώχνει τα παράσιτα, ενώ ελαχιστοποιεί την επίδραση στη γύρω περιοχή. Όσο περισσότερο το παράσιτο διαφέρει από την περιοχή γύρω του, τόσο καλύτερα μπορεί να είναι τα αποτελέσματα. Εάν το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό, ίσως αξίζει να ακυρώσετε το φίλτρο, να δημιουργήσετε μια διαφορετική επιλογή και να ξαναπροσπαθήσετε.

Εάν έχετε περισσότερα από ένα παράσιτα στην εικόνα, είναι απαραίτητο να αποκηλιδώσετε το καθένα ξεχωριστά.

Η πιο χρήσιμη μέθοδος για αφαίρεση ανεπιθύμητων “παρασίτων” από μια εικόνα είναι το εργαλείο Κλωνοποίηση που σας επιτρέπει να καλύψετε ένα κομμάτι της εικόνας χρησιμοποιώντας δεδομένα εικονοστοιχείων παρμένα από άλλο μέρος (ή ακόμα και από άλλη εικόνα). Το κόλπο για αποτελεσματική χρήση του εργαλείου κλωνοποίησης είναι η ικανότητα εύρεσης ενός διαφορετικού τμήματος της εικόνας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως “επικάλυψη” της ανεπιθύμητης περιοχής: εάν η περιοχή που περιβάλλει το ανεπιθύμητο αντικείμενο είναι πολύ διαφορετική από την υπόλοιπη εικόνα, δεν θα έχετε πολύ τύχη. Π.χ. εάν έχετε μια θαυμάσια σκηνή παραλίας, με κάποιον άνθρωπο που περπατά στην παραλία και θέλετε να απαλλαγείτε, θα μπορέσετε μάλλον να βρείτε ένα άδειο μέρος της παραλίας που μοιάζει με το μέρος που θέλετε να αφαιρέσετε και να το επικαλύψετε με κλωνοποίηση. Είναι σχεδόν εκπληκτικό πόσο φυσικά μπορούν να δείχνουν τα αποτελέσματα, όταν αυτή η τεχνική δουλεύει καλά.

Συμβουλευτείτε τη Βοήθεια για το εργαλείο κλωνοποίησης για πιο λεπτομερείς πληροφορίες. Η κλωνοποίηση είναι σαν την επιστήμη, όσο περισσότερο εξασκείστε, τόσο πιο καλά θα πάτε. Στην αρχή μπορεί να φαίνεται αδύνατο να παράγετε οτιδήποτε πέρα από άσχημες μουντζαλιές, αλλά η επιμονή θα σας το ξεπληρώσει.

Ένα άλλο εργαλείο που μοιάζει με το εργαλείο κλωνοποίησης, αλλά πιο έξυπνο, είναι το Εργαλείο επούλωσης που επίσης παίρνει υπόψη του την περιοχή γύρω από τον προορισμό όταν κλωνοποιεί. Μια τυπική χρήση είναι η απομάκρυνση ρυτίδων και άλλων μικρότερων σφαλμάτων στις εικόνες.

Σε μερικές περιπτώσεις μπορείτε να πάρετε καλά αποτελέσματα, αποκόβοντας απλώς το ανεπιθύμητο αντικείμενο από την εικόνα και χρησιμοποιώντας μετά ένα πρόσθετο που λέγεται “Ανασύνθεση” για να γεμίσει το κενό. Αυτό το πρόσθετο δεν συμπεριλαμβάνεται στην κυρίως διανομή του GIMP, αλλά μπορείτε να το κατεβάσετε από τον ιστότοπο του συγγραφέα [ΠΡΟΣΘΕΤΟ-ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ]. Όπως με πολλά πράγματα, το πλεονέκτημα μπορεί να διαφέρει.

Όταν φωτογραφίζετε με φλας κάποιον που κοιτά κατευθείαν προς την κάμερα, η ίριδα του ματιού μπορεί να επιστρέψει το φως του φλας πίσω προς την κάμερα με τέτοιο τρόπο που να κάνει το μάτι να φαίνεται κοκκινωπό: αυτό το αποτέλεσμα λέγεται “κόκκινο μάτι” και δείχνει πολύ παράξενο. Πολλές σύγχρονες κάμερες έχουν ειδικές καταστάσεις φλας για μείωση του κόκκινου ματιού, αλλά λειτουργούν εάν τις χρησιμοποιήσετε και ακόμα τότε δεν δουλεύουν πάντα τέλεια. Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει και με τα ζώα, αλλά τα μάτια μπορεί να φαίνονται και με άλλα χρώματα όπως το πράσινο.

Από την έκδοση 2.4, το GIMP ενσωμάτωσε ένα ειδικό φίλτρο Αφαίρεση κόκκινου ματιού. Επιλέξτε με ένα από τα εργαλεία επιλογής το κόκκινο μέρος του ματιού και έπειτα διαλέξτε το φίλτρο “Αφαίρεση κόκκινου ματιού”. Ίσως θα πρέπει να παίξετε λίγο με τον ολισθητή κατωφλίου για να πάρετε το σωστό χρώμα.

Σε τι μορφή αρχείου θα πρέπει να αποθηκεύσετε τα αποτελέσματα της δουλειάς σας και θα πρέπει να αλλάξετε μέγεθος; Οι απαντήσεις εξαρτώνται από τη χρήση της εικόνας.

Δείτε την ενότητα Τύποι αρχείων για περισσότερες πληροφορίες.

Όπως στα περισσότερα λογισμικά, στο GIMP, η εκτύπωση χρειάζεται να πάει στο κυρίως μενού Αρχείο → Εκτύπωση. Πρέπει να θυμόσαστε μερικές βασικές σκέψεις για να αποφύγετε ανεπιθύμητες εκπλήξεις, όταν κοιτάτε το αποτέλεσμα, ή να τις επιλύετε, εάν αυτές συμβαίνουν. Πρέπει πάντα να θυμόσαστε:

Συνεπώς, πριν οποιαδήποτε εκτύπωση πρέπει να πάτε στο: Εικόνα → Μέγεθος εκτύπωσης και να επιλέξετε εδώ, το κατάλληλο μέγεθος εξόδου στο πλαίσιο “ορισμός της εκτυπώσιμης ανάλυσης” ρυθμίζοντας είτε μεγέθη, είτε ανάλυση. Το εικονίδιο δείχνει ότι και οι δυο τιμές είναι συνδεμένες. Μπορείτε να αποσυνδέσετε την x και y ανάλυση πατώντας στο εικονίδιο, αλλά είναι επικίνδυνο! Προφανώς αυτή η δυνατότητα είναι ανοικτή, επειδή οι εκτυπωτές έχουν διαφορετικές x και y αναλύσεις. Ωστόσο, εάν τα αποσυνδέσετε μπορεί να εκπλαγείτε! Μπορείτε αυτό να το δοκιμάσετε στα ειδικά εφέ.

Τελευταία σύσταση: Ελέγξτε τα περιθώρια και το κεντράρισμα. Θα είναι κρίμα, εάν υπερβολικά περιθώρια αποκόβουν μέρη της εικόνας ή εάν ακατάλληλο κεντράρισμα καταστρέψει τη δουλειά σας, ειδικά εάν χρησιμοποιείτε φωτογραφικό χαρτί.

Οι σύγχρονες φωτογραφικές κάμερες, όταν φωτογραφίζετε προσθέτουν πληροφορίες στο αρχείο δεδομένων για τις ρυθμίσεις της κάμερας και τις συνθήκες που έγινε η λήψη. Αυτά τα δεδομένα περιλαμβάνονται σε αρχεία JPEG ή TIFF σε μια δομημένη μορφή που λέγεται EXIF. Για τα αρχεία JPEG, το GIMP μπορεί να διατηρήσει τα μεταδεδομένα, εάν είναι κατάλληλα δημιουργημένα: εξαρτάται από μια βιβλιοθήκη που λέγεται “libexif”, που μπορεί να μην είναι διαθέσιμη σε όλα τα συστήματα. Εάν το GIMP εγκαταστάθηκε με ενεργοποιημένη υποστήριξη EXIF, τότε φορτώνοντας ένα αρχείο JPEG με δεδομένα EXIF και ξαναποθηκεύοντας την τελική εικόνα σε μορφή JPEG, θα διατηρήσει τα δεδομένα EXIF αμετάβλητα. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για έναν επεξεργαστή εικόνας να χειριστεί τα μεταδεδομένα EXIF, αλλά είναι καλύτερος από την αφαίρεσή τους, όπως συνέβαινε στις πιο παλιές εκδόσεις.

Εάν θέλετε να δείτε τα περιεχόμενα των μεταδεδομένων EXIF, μπορείτε να κατεβάσετε από το μητρώο ένα πρόσθετο περιηγητή Exif [PLUGIN-EXIF]. Εάν μπορείτε να το μεταφέρετε και να εγκαταστήσετε στο σύστημα σας, μπορείτε να το προσπελάσετε από το μενού εικόνας ως Φίλτρα-Γενικά-Περιηγητής Exif. (Δείτε για βοήθεια Εγκατάσταση νέων προσθέτων.)