| 4. Transformeringsverktøya | ||
|---|---|---|
|
Kapittel 14. Verktøy |  |
| 4. Transformeringsverktøya | ||
|---|---|---|
|
|
Kapittel 14. Verktøy | |
Denne gruppa inneheld åtte verktøy for å endra presentasjonen av biletet eller presentasjonen av eit element i biletet, utvalet, laget eller banen. Kvart transformeringsverktøy har eit dialogvindauge for innstillingar og eit dialogvindauge for informasjon der du kan endra parametrane.
Ein del innstillingar er felles for fleire av transformasjonsverktøya, og vert omtalte her. Dei innstillingane som er spesielle for einskilde verktøy vert omtalte saman med verktøyet.
GIMP har tre knappar som du kan bruka for å bestemma kva for biletelement verktøyet skal arbeida på.
![[Notat]](images/note.png)
|
Notat |
|---|---|
|
Hugs at valet du gjer vert gjeldande heilt til du trykkjer ein annan knapp, også om du avsluttar arbeidet. |
Når den første knappen, 
, er brukt, vil verktøyet arbeida på det gjeldande laget. Dersom det ikkje finst noko utval i laget, vert heile laget transformert.
Når den andre knappen, 
, er brukt, vil verktøyet verka berre på omrisset av utvalet, eller på heile laget dersom det ikkje finst utval.
Når du brukar den tredje knappen, 
, vil verktøyet arbeida berre på banen.
Når du brukar den fjerde knappen, ny i GIMP-2.10.14, 
vert transformeringa brukt på alle laga.
Figur 14.112. Eksempel på rotering
To lag der det raude er det minste. «Vis alle» er slått på.
Den fjerde knappen trykt, rotasjonsverktøyet er brukt. Legg merke til tilpassinga av lagstorleiken.
Sjølvsagt kan du oppnå det same ved å lenkja laga, men dette nye alternativet er enklare.
Dette valet bestemmer kva retning laget vert transformert:
Modusen «Framover (normal)» vil transformera biletet eller laget slik du ventar det. Du drar berre i handtaka for å utføra transformasjonen du ønskjer. Viss du brukar eit rutenett (sjå nedanfor), vert biletet eller laget transformert i høve til utsjånaden og posisjonen du har gjeve rutenettet.
«Bakover (korrigerande)» inverterer retninga. Vert mest brukt saman med roteringsverktøyet for å korrigera bilete som t.d. har ein horisont som ikkje er vassrett eller ein vegg som ikkje er loddrett. Sjå Del 4.5, «Rotér».
Med GIMP-2.10.10 kan du kopla desse to alternativa i verktøya «Roter», «Skaler», «Perspektiv», «Sameint transformering» og «Handtakstransformering». Dette tillét flyttbare handtak utan å påverka transformasjonen og let deg justera posisjonen manuelt.
Ved hjelp av nedtrekkslista kan du velja metode og såleis kvaliteten på transformasjonen:
Pikselfargen vert kopiert frå den næraste pikselen i originalbiletet. Dette resulterer ofte i hakkete kantar («trappetrinn») og eit grovt bilete. Metoden er den raskaste. Metoden, som også vert kalla «næraste nabo», er den raskaste.
Pikselfargen vert rekna ut som eit gjennomsnitt av dei fire næraste pikslane i det opphavlege biletet. Dette gjev eit tilfredsstillande resultat i dei fleste tilfella og er eit godt kompromiss mellom fart og kvalitet. Metoden vert også kalla «bilineær».
Pikselfargen vert rekna ut som eit gjennomsnitt av dei åtte næraste fargane i originalbiletet. Denne metoden gjev som oftast eit godt resultat, men kan ta litt tid. Metoden vert også kalla «bikubisk».
Halo er ein effekt som kan koma fram ved interpolasjon. Han hugsar haloen du kan få når du brukar Del 4.8, «Gjer skarpare (uskarpmaske)». Her er eit notat få Nicolas Robidoux, skaparen av dei nye kvalitetsprøvene for GEGL og GIMP:
«Viss haloar ikkje er eit problem i høve til innhaldet og bruken,
kva for ein av dei to bør du prøva først? (Det er klårt at viss du vil
minimera haloen er ‘IngenHalo’ løysinga).
Viss du gjer biletet mindre, er som oftast ‘IngenHalo’ det beste.
Viss transformasjonen din ikkje er ein generell reduksjon, for
eksempel viss du forstørrar, roterar eller brukar ein perspektiv-
transformasjon som held delar av bildet ved same eller
høgare oppløysing, føretrekk eg som oftast ‘IngenHalo’. Denne
preferansen vert endra avhengig av innhaldet i biletet. Viss for
eksempel biletet inneheld tekst eller tekstliknande objekt eller har
store område med berre nokre få ulike fargar, som ‘old school pixel
art’, ville eg bytt til LågHalo. Det same viss biletet er ganske støyande
eller skjemd av kompresjonsfeil (som dei fleste JPEG-ar som finst på
nettet). Motsett, viss biletet er støyfritt, lite uskarpt (som betyr at når
pikseltoppar, dvs. linjene og grensesnitta er smurd over to
eller fleire piksler), og det er delikate hudtoner som skal
bevarast, ville eg prøvd IngenHalo først. Faktisk, hvis eg finn at
fargane har endra seg mykje etter transformasjonen med
LågHalo, ville eg straks byta til IngenHalo, sjølv om fargane
vert reduserte.
Disse tilrådingane bør i alle fall ikkje takast som eit
evangelium. Eg har framleis mykje å læra og finna ut. For
eksempel korleis ein best kan handsama gjennomsikt og ulike
fargerom er noko eg rimelegvis vil bruka ein del tid på framover.»
Du kan bestemma kva interpoleringsmetode som skal vera førehandsinnstilt i brukarinnstillingane.
Dersom transformasjonen skulle føre til at biletformatet vert endra, kan du her velja korleis biletet skal tilpassast forandringane.
Du har valet mellom fleire ulike klippemetodar:
Figur 14.113. Eksempel på tilpassa klipping
Originalbiletet
Rotert med «tilpassa»
Rotert med «tilpassa» og lerretet forstørra til lagstorleiken
Laget vert forstørra slik at det vert plass til heile laget. Omrisset for det nye laget er synleg. Du kan gjere også innhaldet i laget synleg med kommandoen → .
Med klipping: Alt som kjem utføre biletkanten vert klipt vekk.
Figur 14.115. Eksempel på beskjer til resultatet
Roter 45° og beskjer resultatet
Beskjeringsgrensene er markerte med raudt. Gjennomsiktige område vert ikkje tatt med.
Dersom denne er vald, vert biletet klipt slik at dei gjennomsiktige områda i hjørna ikkje vert med i det ferdige biletet.
Denne innstillinga verkar som Beskjer til resultatet, men syter for at sideforholda er dei same som i originalbiletet.
Dersom det er kryssa av for dette valet, som er det normale, vil det transformerte biletet vera synleg over det opphavlege biletet eller laget. I tillegg kjem det også fram ein glidebrytar der du kan bestemma gjennomsikta for førehandsvisinga.
Inspirert av https://librearts.org/2020/02/gimp-2-10-18-full-review
Vis førehandsvisingane som ein del av biletkomposisjonen: når du har fleire lag, kvart med sin eigen blandingsmodus og gjennomsikt, dukkar det opp over alle dei andre laga når du transformerer eit lag. I ein kompleks lagkomposisjon kan du justera dette laget utan mykje prøving og feiling.
Det nye alternativet for samansett førehandsvising fjernar dette problemet ved å visa førehandsvising av det transformerte laget nøyaktig der det er i lagstabelen, med nøyaktig den valde dekkevna og blandingsmodusen.
Opphavleg bilete: raudt lag dekkevne 50 %
Figur 14.117. Eksempel på samansett førehandsvising
Samansett ikkje merkt: i førehandsvisinga er det raude laget over alle andre lag.
Samansett merkt: i førehandsvisinga er det raude laget der det skal vera, som i lagstabelen.
To underval er tilgjengelege:
Førehandsvis lenkja element: viser transformasjonen for alle samanlenkja lag i staden for det valde laget.
To lag er lenkja
Synkron førehandsvising: dette alternativet er eksperimentelt. Ideen er å visa transformeringa straks du gjer endringar. Så i staden for å venta på at datamusa skal slutta å flytta på seg, teiknar det resultatet umiddelbart. Viss GIMP kan teikna alt raskt nok, betyr dette ei mjukare og meir direkte tilbakemelding.
Dette alternativet blokkerer alt anna til førehandsvisinga er teikna ferdig. Dette betyr at GIMP vil reagera mindre responsivt, spesielt om laga er store. Dette er grunnen til at valet som standard er kopla ut.
Dette er ei nedtrekksliste der du kan velja mellom fleire ulike typar av hjelpelinjer. Alle hjelpelinjene har ei ramme som viser omrisset og i tillegg to eller fleire hjelpelinjer på sjølve førehandsvisinga.
Som namnet seier, ingen hjelpelinjer i bruk.
Brukar ei vassrett og ei loddrett linje som kryssar kvarandre midt i biletet.
Deler transformeringsområdet i ni like deler ved å legge til to vassrette og to loddrette hjelpelinjer. I følgje denne regelen skal dei mest interessante delene av biletet plasserast i skjeringspunkta mellom linjene.
Det same som tredelinga, men nå delt i fem gange fem deler.
Dette er «det gyldne snittet» som er ei matematisk oppdeling av biletet. Biletet vert delt i ni delar med bestemte forhold mellom delane og området som skal transformerast.
Deler området ved hjelp av diagonale linjer.
Legg eit rutenett over transformeringsområdet. Talet på ruter vert bestemt med glidebrytaren som dukkar opp.
Legg eit rutenett over transformeringsområdet. Avstanden mellom linjene vert bestemt med glidebrytaren som dukkar opp.
Dersom du ønskjer å transformera banar, kan det gjerast med transformeringsverktøya.
Når banen er på plass i biletet, klikkar du på det første feltet framføre banemerket i banedialogvindauget for å få fram augesymbolet. Vel deretter det transformeringsverktøyet du vil bruka. Pass på at modus i øvre del av verktøyinnstillingane vert sett til å verka på banar.
Utfør transformasjonen og bekreft dette når du er ferdig. Det kan vera ein god ide å setja hjelpelinjene til «Ingen» for ikkje å verta forstyrra av desse.
Når transformasjonen er ferdig, vel baneverktøyet igjen og klikk på den endra banen for å kunne arbeide vidare på den.
