Notat | |
---|---|
Desse innstillingane er omtalte i Del 2, «Felles eigenskapar». |
Skalering av støyfunksjonen: Verkar som forstørring.
Interpolerer mellom Manhattan og Euklidsk distanse: (1,000 til 2,000). Låge verdiar gjev stjernekjerner med fire strålar, høge verdiar lagar sirkulære stjerner.
Vel det n-te næraste punktet: (1-3). Celler er forlenga.
Talet på støyoktavar.
Fyller kvar cele med ein tilfeldig farge.